O topraktan öğrenip kitapsız bilendir
Hoca Nasreddin gibi ağlayan Bayburtlu Zihni gibi gülendir
Ferhad’dır, Kerem’dir ve Keloğlan’dır
Yol görünür onun garip serine
Analar, babalar umudu keser
Kahpe felek ona eder oyunu, oyunu
Çarşambayı sel alır
Bir yâr sever, el alır
Kanadı kırılır, çöllerde kalır
Ölmeden mezara koyarlar onu
O, “Yunusu biçâredir, baştan ayağa yâredir”
Ağu içer su yerine
Fakat bir kere bir dert anlayan düşmesin önlerine
Ve bir kere vakterişip “Gayrık yeter!..” demesinler