Yangın gecesini giyinmiştim
Ateş İstanbul’a bulaşmıştı
Yalnızdım zehirdim zehirliydim
Bütün köprülerim atılmıştı
Gemimi ellerimle batırmıştım
İstanbul nefes nefes yanıyordu
Sen tutuşmuştun yanıyordun
Çığlıkların kulağımdan gitmeyecek
Saçların tutuşmuştu yanıyordu
Ateş dudaklarına bulaşmıştı
Kimsecik yangını görmüyordu
Bir damla su vermiyordu
Sen bir cehennemdin yanıyordun
İstanbul bir cehennemdi yanıyordu
Ben eski cehennemdim yanıyordum
Şiirlerim haykırmaya başlamıştı
Duman beni boğmasa kör etmese
Gözlerim kör olmasa ölmesem
Seni görsem suçlu gözlerini görsem
Yangın gecesinde kaybolduğunu
Başıma taş yağmasa düşmesem
Gemilerim ateş almasa gitmesem
İstanbul yanmasa sen yanmasan
Ben kendi kendimi yakacaktım